Mikey%20Mooi.webp)
jij in al mijn vele gedachten
van liefdes bij tot moeder spin
het spel van al je oer krachten
geeft mijn leven liefdeszin
geen dromen noch felle regen
houden mijn verliefdheid tegen
snak naar jouw welwillendheid
als jij je mooie benen spreid
geen leven wil ik geven
aan de goddelijke zegen
die ons heeft verbonden
in het samenspel der zonden
geloof in mijn vurige hartstocht
dat als een vlammetje dooft
in de eindeloze zoektocht
naar dat wat jij hebt beloofd
J.J.v.Verre.
weet nog hoe het begon
kookte maar wist niet waarom
alles moest schoon en opgeruimd
hoekjes noch gaatjes werden verzuimd
wie ben ik geworden deze week
een student die worstelt met bleek
met ogen voor knusse gezelligheid
want deze ontmoeting kent geen tijd
per toeval ontmoet in de metro
onder mijn arm een groot cadeau
voor mijn huidige vriendin Claartje
die met die bril en dat blonde staartje
maar nu was alles in verwarring
mijn hoofd was chaotisch maar blij
een ongekende nestdrang nam bezit van mij
draaide muziek met een stevige drum erbij
lagere school vriendin kwam eten
Sofie van Amstel had zij geheten
haar initialen hadden in mijn agenda gestaan
helemaal vergeten had ik nooit gedaan
het zou deze avond gaan gebeuren
nog even mijn tafel met bloemen opfleuren
kaarsjes klaargezet met aansteker erbij
feestelijke servetjes bij het schone eetgerei
alles was nu piekfijn in orde
de rust was insane in my brain
de muziek was klassiek geworden
de verlichting was uitgekiend flame
als voorbereiding op de salade
avocado’s, tomaten en uien snijden
die laatste daad had ik moeten vermijden
toen de bel ging begon mijn natte lijden
tranen biggelen over mij wangen
naar dit ogenblik had ik zo'n verlangen
schuchter deed ik de voordeur open
mijn droom ontmoeting was gebroken
veranderd in een zilt tranendal
dorst ik haar niet meer te kussen
keek in haar verbaasde ogen
wazig verblind door het vele vocht
deze rollende tranen huilen niet
had ik haar met overslaande stem
toevertrouwd en omlaag gekeken
jammer zei ze, ik hou van verdriet
verdriet ik hou ook van jou
dacht ik snel in mijn hoofd
zelf tranen zijn gedoogd
voor deze knappe vrouw
J.J.v.Verre.
-Obsessie in mijn hoofd
mijn hart danst van verlangen
in het ritme van onzekerheid
het jaagt mijn warme bloed
in al mijn verliefde cellen
gedachte aan dit erotisch festijn
vult de nachten met dromen
droomt de nacht die gaat komen
laadt mijn passie met hartstocht
vage contouren van zilverdraad
in een web gevangen geraakt
glij ik langs de ragfijne banen
naar de kille aardse zekerheid
mijn uiterlijk wordt bekeken
in de spiegel van eerlijkheid
het kust mijn verbaasde lippen
het kamt mijn verwarde haar
nog twee nachten slapen
ik rij nog drie maal langs
de plek van onze ontmoeting
is het te druk of toch te stil
ik weet het niet meer
er is geen zon en geen wolk
geen geluid en geen stilte
mijn zijn zit geheel op slot
ik zoek naar die ene sleutel
naar die ene zalvende stem
die mijn angsten laat varen
die mijn blikveld ontsluit
ik kijk naar je pasfoto
fluister jouw voornaam
jij kent me nog niet
vinder van je rijbewijs
J.J. van Verre.
de schaduw van de maan
toont beweging op het gras
het schijnsel door de bomen
maakt licht wat donker was
de schaduw van de maan
speelt met mijn gedachten
graaft in de herinnering
wat we samen verwachtten
de schaduw van de maan
maakt lucide dromen wakker
ontmoeting was geen toeval
jij zocht in mij een makker
de schaduw van de maan
doet beseffen dat je nog weet
van al die spannende dingen
die je toen alleen samen deed
de schaduw van de maan
verlicht jouw koude steen
iets op deze kille rustplaats
maakt ons toch weer een
J.J. van Verre. 1974
ontwaakt in klamme lakens
op een doorweekt kussensloop
droge lippen die vocht halen
uit mijn zwetende leegloop
verrast door die nare droom
van stukje respect beroofd
die het feest in mijn hoofd
volledig had bedorven
ongelukkig toeval gehuwd
met een Turkse buikdanseres
hoe kwam ik daar terecht
op dat marmeren bordes
bruine ogen zagen mij staan
had meteen weg moeten gaan
maar was te dominant gekleed
met goudkleurig pak compleet
haar vader had mij vastgepakt
aan moeder was ik net ontsnapt
een broer was sterk en groot
haar vorige vriend was dood
wilde niet maar bleef staan
Turkse zon net onder gegaan
muziek begon te spelen
aanmoedigingen uit vele kelen
dansend met gesluierde vrouw
voelde ik mij als een trotse pauw
strakke boord begon te knellen
hele omgeving begon te kwellen
probeerde te ontsnappen aan dit feest
maar werd opgejaagd als een beest
bij iedere uitgang stonden soldaten
getraind en gehard in de Karpaten
steeds sneller dansend draaiend
dreef ik weg in duistere domeinen
mijn leven in vogelvlucht herinnerde
gedachten aan onverschrokkenheid
mijn tollende gedaante
kwam plots tot stilstand
rukte haar sluier af en zag
ongeloof bij haar en iedereen
met die sluier in mijn hand
zwaaide ik rond mijn hoofd
ging hoog de donkere lucht in
met de sluier als hefschroef
hoger en ijler in de zwarte lucht
de witte sluier afgeworpen
duikelend neerstortend
op mijn zachte landingsbaan
dromen drijven immer vrij
over een Turks feest zonder mij
toch ben ik redelijk opgelucht
over heimelijke bruiloftsvlucht.
J.J. van Verre.
sluier van mist over troosteloze akkers
kille kamer in een vervallen boerderij
versleten gordijnen door rook vergeeld
soms te warm maar meestal te koud
zure lucht van mest en verstopte riool
hooi voor de beesten in ijzeren kooi
wie kent me nog in dit lege landschap
van verlaten mais, bieten en kleipiepers
van altijd stevige wind met vlagen regen
altijd fietsen met een fors verzet
door de blubber op de landweggetjes
frivole tractoren proberen te ontwijken
ik ben in de liefdesval met hem getrouwd
hij de boerenzoon van de groenteman
die hield van mijn jonge stadse lichaam
verlang naar mijn studentenhuis
het mooie gezellige Groningen
zou opnieuw willen kunnen kiezen
desnoods een dominee of winkelier
maar niet meer hier, nooit meer hier
het platteland geeft mij geen plezier
wil weer leven, kunnen zweven
weer mooi zijn zonder zwarte nagels
vertier, lachen, flirten en luisteren
vraag God om mij te helpen
ontsnappen aan dit vreselijke oord
maar vraag mij af of hij wel hoort
morgen is het opnieuw dezelfde dag
dat ik weer bidden en werken mag
levend begraven in Oost Groningen.
J.J. van Verre. (1985).
het landleven onwennig
voorheen door water omringd
gedragen door opwaartse kracht
geboren uit mamma’s schoot
zoekend naar visuele prikkels
die liefde zullen ontwikkelen
ik ben Ayla en ben er net
zijn jullie al langer hier
onbewust tot bewustzijn
wachten kan ik nog niet
verwachten al wel
dat ongemak verdwijnt
ik drink melk, plas, poep
huil slaap en moet wennen
als vis uit het water
ik proef de zachte tepel
baard van pappa
stem van mamma
ik word een week, een maand
een jaar elk jaar opnieuw
dan is het feest voor mij
ik ga weer slapen
dromen over licht
zee van bescherming
J.J.v.Verre.
