Euthanasie

opgesloten in mijn aftakelende lichaam
moe en verdrietig van mijn eigen lijden

gulle eindigheid in besloten ruimte
verloren vrienden van vroeger

hoop op bevrijding van bezetting
van pijn en verdriet in overvloed

nu wachtend op een stem uit de toekomst
afscheid van achterblijvers in een dode ruimte

mijn kracht is weggeëbd en uitgeput
mijn denken wordt langzaam troebeler

ik snak naar pure liefde,warmte en licht
een pil die mijn afscheid in sterven verlicht


J.J.v.Verre 1985.

Wodans wachters

wereld in verwondering
werkelijkheid in wording
waarheid zonder leuze
woensdag was de keuze

woedende krijgers in de hemel
woeste wolven vol gewemel
wentelend op uw paard
worstelend met grote vaart

weerlicht en donder in galop
wilde jacht met paardenkop
wodan eenogig met baard
winteroffer bij de haard

wuivende bomen overal
wachten op het stormgelal
wie is onze Sinterklaas?
wat doet zijn Pietenbaas?

wodan op je achtbenige paard
weergod met je witte baard
woest tekeer met lange speer
woelige wereld van weleer

wodans wachters weten
wie is hen vergeten?
witte bliksem uit de hemel haven
wilde wolven en twee zwarte raven


J.J.v.Verre 1977.

Zonnebloem

goden vlam op mijn balkon
in jouw bloem zingt de zon

in jouw hart weent de nacht
velden vol met gele pracht

stengel als een wachter
met kostbaar bloemenschild
reuzen hoog van den akker
in de hemel opgetild

daar de zon nog was verbleekt
bent gij in een kas gekweekt

kijk naar mij en ik naar jou
als je einde komen zou

bewaar ik je witte zaad
als mijn voortplantingsdaad

een nieuwe bloem volgend jaar
want jouw cyclus is niet klaar


J.J.v.Verre 1969.

Verwarring

dwalende verspringende gedachten
bleven kleven aan een grillige draad
die in mijn hoofden van de laatste dagen
het enige houvast was geweest

wie is van steen lijkt de rots me te melden
wat is van hout vult de boom daar bij aan
geen van de oudere wijzen krijgen gehoor
want mijn schaduw duwt mijn denken voort

ik hoor de indringende stem van de meester
het luisteren naar mijn eigen weten is beter
nachtmerrie uit het verre verleden
geheelde wond bloedt in herinnering

steenkoud,moe en te neergeslagen
de kille draad kan niet loslaten
het woeste schimmenspel duurt voort
dat mijn heldere denken verstoort

J.J.v.Verre 2001.

Toekomst

de wereld is vervallen
tot gebouwen en getallen
de mensen zijn verdwenen
in de leegte der stenen

hun God bleef bestaan
hun zon is ondergegaan
de liefde is gebleven
bron van warmte en leven

de straten zijn verlaten
ruïnes en diepe gaten
bomen moe gestreden
na een kortzichtig verleden

de aarde is gaan zweven
op zoek naar zonne leven
een zaadje is gebleven
als de warmte zal herleven

J.J.v.Verre 1976.

Tijdeloos

de tijd verglijdt
langs zon en maan
rond de cirkel
van ons bestaan

zal ik meegaan
of blijven staan
ontaarden in
nieuw ontstaan

de toekomst raakt
het verleden aan
het leven was even
in tijdstroom vergaan

alles draait door
in een tijdeloze baan
het weten is vergeten
als Chronos stil blijft staan

J.J.v.Verre 2002.

Graancirkel

kunst van verlichte zielen
in gewas,zand en sneeuw

hoe mooi schijnt de zon
op het omgebogen graan
in het gouden landschap

je ontstaan is verstopt
in wonderlijke licht magie

ik vlieg over je heen
aanschouw de geometrie
in zijn prachtige vormen

ik wacht op een teken
vanuit jouw schepping

de geheime boodschap
in wiskundig denken
die het mysterie ontsluit

J.J.v.Verre 2007.

Regen

het regent weer pijpenstelen
ik begin me knap te vervelen

het weent in mist en duisternis
verlicht door een lantaren

struiken hangen zwaar beladen
tot op de drassige grond

de druilerigheid van buiten
is in mijn hoofd gekropen

de neerslachtigheid in mij
verwacht de zon als tovenaar

gisteren en vandaag zijn plassen
water hinderlijke obstakels

mijn dorp is verstopt
onder een grijze deken

de eenzaamheid ontwaakt
in huiselijk isolement

hoe mooi was toch een wolk
in een lichte blauwe lucht


J.J.v.Verre 1970.

Verwondering

kleuren strijd op mijn terras
pronken wie de mooiste was

rozen rood uit groene stelen
drie witte ranke stoeltjes
op gemodelleerde stenen

een roodborstje op de stoelkroon
de Vlaamse gaai uit de dennenboom

madeliefjes en boterbloemen
laten de insecten zoemen

een merel is geland
op het ongemaaide grasland

een dikke duif zit te schranzen
het pikken laat zijn hals glanzen

in het gouden licht tussen de bomen
lijkt de natuur weg te dromen

de verwondering is groot
dat dit met blinde ogen
uit mijn bewustzijn ontsproot

J.J.v.Verre 1995.

Sterven

door het sleutelgat van het ziek zijn
zie ik mijn eigen lichaam
als iets wat onzekerheid kent

mijn toekomst wordt begrensd
door mijn sterven
ik zit opgesloten tussen
dood en verleden

mijn verantwoordelijkheid is afgenomen
ik wacht op een teken dat ik voorbij ben
de sleutel die mijn gezichtsveld ontsluit


uit:Symp. stervensbegeleiding
Nijmegen 1973.

Lotusbloem

het oude China begeerde u al
prozaïsch vertelt en bezongen
symbool van spiritueel geluk
heeft mij tot zinnen gedwongen

lieflijkheid in al uw pracht
bloemen kleur van dag en nacht
bloesem van de moederschoot
stem van goddelijke geboorte

rijzende ster uit het oerwater
zaad van eeuwige vernieuwing
uit kelk ontvlamde je roze knop
van morgenzon tot zonnegod

dansende Krishna met wortelstok
magisch bloed in zinnelijke lust
jouw kosmisch lot symboliseert
de toegang tot het universum

J.J.v.Verre 2007.

Hemels

de smaak van speelse liefde
trompettert in mijn mond
ik voel de stem van engelen
daar beneden op de grond

mijn weten is vergeten
als hartstocht ontvlamt
de hitte is niet te meten
het denken is verlamd

het nu van alle woorden
in ruimte en in tijd
het mooiste der akkoorden
ben jij in liefdes strijd

J.J.v.Verre 1973.

Dode

met je ogen wil ik leven
al mijn liefde zal ik geven
maar mijn handen blijven kleven
aan de dingen die ik gaf

in je ogen zal ik leven
al je liefdes wil ik vergeven
maar mijn handen blijven beven
bij de dingen die jij gaf

heel mijn leven moet ik geven
aan de dingen die wij kregen
maar vandaag geef ik je leven
met de bloemen op je graf

J.J.v.Verre 1975.

Wurger

zij stond voor het raam
in het holst van de nacht
hij had haar gezien
gewurgd en verkracht

zij hadden hem gezocht
opgejaagd en gevonden
hij werd opgebracht
geslagen en gebonden

hij zat hier stil
dacht aan zijn vrouw
wachtte op zijn lot
kende geen berouw

het einde was wreed
zijn ziel bleef hem trouw
nu hangt hij wat rond
gewurd aan een touw


J.J.v.Verre 1973.

Oorlog

nu de ochtend is gevallen
kun je rustig verder gaan
als de kurken niet meer knallen
is de liefde van de baan

als je alles hebt gegeven
en de maan is weggegaan
komt de vijand weer tot leven
moet het eten blijven staan

wachtend op een nieuwe aanval
denkend aan je vrouw in nood
leunend op het lichaam naast je
bevend want je maat is dood

denkend aan de laatste kogel
biddend met de kracht der nood
fluitend als een snelle vogel
bloedend naar de heldendood

dromend in een nieuwe wereld
wachtend op een open poort
wetend dat die kogelregen
ook haar hart heeft doorboord


J.J.v.Verre 1972.

Dieptepunt

ik voel me zwaar beladen
in het teken van de nacht
je hebt me nu verlaten
het wachten is volbracht

het weten van gisteren
de verwondering van vandaag
voor verleden en toekomst
de herinnering wordt vaag

je bent me nu vergeten
een leven lang voorbij
er is te lang verweten
de vrijheid is nabij

mijn toekomst is onzeker
mijn liefde is verkracht
mijn einde is trefzeker
er wordt op mij gewacht

J.J.v.Verre 1974.

Verliefdheid

minnespel van verliefde lusten
draaimolen van zwevend geluk
liefhebben zonder te rusten
maak mijn dromen niet stuk

koortsige rode wangen
kussende lippen brij
fluisterende minnezangen
maak mijn passie vrij

dartelende levenslust
strelende spinnenpoten
zij heeft mij terug gekust
muziek in dansende noten

weide met landende zwanen
onrustig en snel afgeleid
kronkelende lichamen
pure hartstocht kent geen tijd

zwoele liefdes gedichten
rusteloze korte nachten
blinde vergezichten
smachtend verwachten

liefde kent de dorst
van honing zoete woorden
ik voel me als een vorst
beluister die akkoorden

stralend ochtend baken
zwoele winden vlaag
ontsluier nu je laken
mijn passie groeit gestaag


J.J.v.Verre 1975.

Meeuwen

boven de zee in de zilte lucht
meeuwen in hun zijlende vlucht

duikend met veel geschreeuw
brullend als een zeeleeuw

de zandplaat is droog gevallen
met vele aangespoelde kwallen

zeehonden aan het zonnebaden
op de nieuwe wadden kade

strand in grillig wadden water
tijdelijk eiland met veel gesnater

de natte vloedlijn vol voedsel
voor het binnenduin broedsel

meeuwen vissen achter de boot
sommigen vangen een stukje brood

zie die mooie vogel dieren
die ons telkens weer plezieren

J.J.v.Verre 1972.

Vergeten

ik ben niet vergeten
te weten van jou
het verlaten om niets
dompelde mij in rouw

je foto werd bleker
mijn herinnering onzeker
mijn liefde voelde weker
gevangen in trouw

alleen in onze brieven
wreed van tederheid
kwam ik je tegen
als oprechte vrouw


J.J.v.Verre 1969.

Het gevecht

blinde woede in het donker
de angst om los te laten
om niet te verliezen

gevangene van de tijd
slaaf van de illusie.
veroordeelt tot ontbinding

wachter van de ruïnepoort
in de schaduw van de zon
gezakt door onvoorzichtigheid

gevlogen door de lucht
met gekrijs gevallen
beschoten en vernederd

verjaagd en verkracht
wachtend op een beter oordeel
in de vervluchtende tijd

als een zaadje in de grond
smachtend naar groeistof
beroofd van het eigen ik

J.J.v.Verre 1998.

Afscheid

het sprankelt in mijn hart
zoals de bubbels in je glas

je grote bruine ogen
staren diep in mijn ziel

ik voel me ontdekt
in de eindeloze verte

betrapt in de snoeptrommel
van zinnenprikkelende lust

het mes beeft in mijn hand
mijn vork aarzelt voor mijn mond

ik voel de angst nabij
in woorden te verslikken

in leugens te verstrikken
in twijfel te wikken

om je te vertellen
dat ik wegga bij jou


1978.


Foto van schilderij "Afscheid" 60x80 cm.
geschilderd door Janneke Neele
webside: www.jann.be

Merel

zieke merel gevangen in toversteen
zilverkleurige schittering op het water
zoute tranen langs je wangen
zilte herinneringen aan later.

bleke huid en doffe ogen
boze ziekte zonder mededogen
blote borsten met vele draden
bange lossers aan de kade.

dode merel in je vreemde bed
duizend nachten met veel pret
drijfzand zonder touwen
duikplank op hoge gebouwen.

wachten op het medische besluit
woedend en blij met die stekker eruit
willen dat je wordt wie je was
wonend in ons sprookjes moeras.

lieve merel die jij was
lange dagen voor de klas
leren van jouw onderricht
leven zonder jouw gezicht.

mijn mooie sprookjes prinses
miljoenen bloemen op je bordes
mijn diepe liefde drijft voort
mooie toversteen houdt woord.

J.J.v.Verre/ 1975.


Afbeelding:
"Gelukkig zijn".Acryl op linnen, Mieke Westenburg.