dwalende verspringende gedachten
bleven kleven aan een grillige draad
die in mijn hoofden van de laatste dagen
het enige houvast was geweest
wie is van steen lijkt de rots me te melden
wat is van hout vult de boom daar bij aan
geen van de oudere wijzen krijgen gehoor
want mijn schaduw duwt mijn denken voort
ik hoor de indringende stem van de meester
het luisteren naar mijn eigen weten is beter
nachtmerrie uit het verre verleden
geheelde wond bloedt in herinnering
steenkoud,moe en te neergeslagen
de kille draad kan niet loslaten
het woeste schimmenspel duurt voort
dat mijn heldere denken verstoort
J.J.v.Verre 2001.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten