in het diepste donker
van een zwaar bewolkte nacht
kneep ik mijn ogen samen
om meer te kunnen zien
van het onbelichte
een gepiep uit de duisternis
gaf mijn verwarring nieuwe energie
een muis in het donker
het licht van een vallende ster
ik wist het niet meer
maar wilde een wens doen
er doemde een wensgedachte
uit het benevelde bewustzijn op
een lucide moment in mijn hoofd
dat moest ik vasthouden
er dwarrelde een zin omhoog
tegen de zwaartekracht in
mijn denken werd opeens glashelder
het nu en net werd op zijn plek gezet
een volle afgemeten zin
rolde over mijn lippen
mijn beschonken spraak stamelde:
het was een.....wensmuis
J.J.v.Verre/1971.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten