Blauwe bloes.

jij platina blonde poes
met je licht blauwe bloes
welke ik graag wil ontknopen
om mijn vuur op te stoken

je speelt met mijn zinnen
die willen beminnen
zet hormonen in bedrijf
in mijn onvervulde lijf

uitpuilende blauwe bloes
mijn wellust zoekt een smoes
mijn twijfel zoekt te lang
maakt mijn geweten bang

ik loop snel het steegje door
vergeet mijn opgezwollen boor
en laat mij niet beschamen
achter jouw rood gekleurde ramen


J.J.v.Verre/1972.

Verlangen.

nog vele lange uren en dagen
die geduld van mijn verlangen vragen
smachtend wachtend op die dag
dat ik jou weer kussen mag

brieven vermoeien mijn ogen
die tot tranen toe bewogen
in onzekerheid vervoerd
door jouw liefde ontroerd

denkend aan het rijke verleden
van liefde uit ons hart versmeden
voel ik jouw lichaam in mijn dromen
klaar om bij mij terug te komen

J.J.v.Verre/1969.

Vamp.

mijn hart gaat sneller kloppen
in het ritme van jouw spel
je vingervlugge tong
danst over heel mijn vel

een rilling ,een trilling
ik houd van je spel
mijn hart wil niets anders
die begrijpt het wel

de lust van schone zinnen
die jou willen beminnen
verdampen in mijn mond
het woordenspel verstomt

ik sluit mijn gelukkige ogen
en voel jouw hartenlust
ik voelt me opgetogen
als jij mijn lippen kust


J.J.v.Verre/1988.

Venus

op een liefdeswolk laat ik mij drijven
tussen de gouden stralen van de zon
je glinsterende draden omzeilen
die de liefde uit jouw haren ontspon

je naakte lichaam verleiden
in het fluisteren van de maan
mijn schroom laten verglijden
in de bron van mijn bestaan

ik wil met je blijven draaien
om de planeet met jouw naam
het hete vuur zal ons reinigen
ik zal nooit meer verder gaan

jij bent mijn aardse Venus
mijn eigen engelen kloon
kussend over je schone heuvel
ontwaak jij uit mijn droom.

J.J.v.Verre/1998.

Liefdesleed.

zonlicht glimt op je glazen wang
breekbaar zacht in doorschijnend wit

je lippen gesmolten en stil
wezenloze, starende ogen
die voor het laatst bewogen

je leeft nog wel, maar ook weer niet
ik denk aan vroeger en zie je niet

ik zie het leven in je ogen
die mij uit liefde bedrogen
in je roep om creatief vertier

je hartstocht kuste het leven
ik proef je nog heel even

mijn verdriet is ontwaakt
mijn ziel is diep geraakt
ontslapen in dat kille bed

dit afscheid is wreed
verdronken in liefdesleed.


J.J.v.Verre.

Zilveren slang.

slingerend om mijn naakte lichaam
spiegelend in het open raam
loerend op een hete aanval
op mijn opgewonden bestaan


sluipend naast mijn warme liefde
strelend met jouw nagelspel
kussend als een warme deken
zuigend aan mijn armen vel


sissend tussen beide benen
glurend naar mijn forse slang
likkend tussen tong en tenen
ontluikend uit mijn hels gevang


J.J.v.Verre.

Niburu.

spinnend aan het wiel der tijden
wentelend in het dradenspel
lijnen met verzilverde zijden
flonkerend in een hemelse hel

draaiend in planeten banen
spugend met het draken vuur
centrum van je eigen manen
leegte kent geen levensduur

vlammend aan de aardse hemel
brenger van het nieuwe licht
schreeuwend in het hels gewemel
onweer donder bliksemschicht

jij planeet uit vroegere tijden
godenschepper door de lucht
tracht mijn ziel te verleiden
tot een eeuwige vogelvlucht

J.J.v.Verre/2005.

Dierbaar.

hartstocht ontwaak weer snel.
zacht gekozen tedere woorden
die de sluimering verstoren
in ons verslapen liefdesspel

liefdevol vertrouwd gelaat
schenk mij je passie terug
duizenden rode rozen
wachten tot jij mij binnenlaat

toverfee ik roep om jou
een stem half in rouw
smacht naar hartstocht
van mijn dierbare vrouw


J.J.v.Verre.

Warmte.

op zoek naar je lach
in het spaarzame licht
van duistere gedachten

op zoek naar je stem
in de sombere stilte
van de eenzaamheid

op zoek naar je lippen
in een ijskoude wereld
van verlatenheid

op zoek naar je warmte
in een tijdloze ontmoeting
van verbondenheid.


J.J.v.Verre.

Uitdaging.

verder dan het einde
sneller bij ieder begin
verbetering van tijden
winnen is de zin

dagelijks gaan trainen
mijn lichaam uitgeput
ik hoop dat mijn benen
nog afzien van de VUT

rennen is mijn leven
gezondheid is een must
zowel mijn voeten en benen
kenden geen rust

nu kan ik niet meer winnen
na veel blessure leed
verzet ik nu mijn zinnen
naar sporten zonder zweet.

J.J.v.Verre/2009.

Verloren minnaar.

ik ben een man van weinig
liefdevolle woorden
die ik uitspreek naar haar

de woorden die zij wil horen
zitten in mijn mond bevroren
gevangen in ketens zwaar

ik hoor ze fluisteren in mijn hoofd
maar mijn lippen zijn verdoofd
zitten vastgeplakt aan elkaar

bevreemd voor al die lieve dingen
die ik in liefde wil bezingen
vanuit mijn diepste ziele snaar

in ware liefde voor jou alleen
hoor ik ze een voor een
ik schrijf ze op en kijk ernaar

ik heb je zo dikwijls beloofd
maar mijn stem lijkt beroofd
van die liefdevolle zinnen

je bent nu langzaam gewend
aan zo’n stille stomme vent
die je niet weet te beminnen

in waardering niet verwend
misschien als vrouw miskend
in erotiek ontstemd

maar mijn hart spuwt vuur
de draak in mijn binnenkant
ontvlamd door minnebrand

J.J.v.Verre.

Zwarter dan wit.

.
zwarter dan wit
donkerder dan licht
lichter dan zwart
grijs is mijn hart

zwarter dan wit
rijk zonder bezit
duister in de nacht
in vergrijsde pracht

zwaarder dan licht
lichter door jouw gedicht
bevrijd de diepe smart
uit mijn versteende hart

zwarter dan licht
betoverend gezicht
die mijn liefde ontwart
uit ons verwarde hart


J.J.v.Verre/1979.

Rood.

rood is de kleur van jouw lusten
teder,wild en ongeremd
die de stier in mij niet laat rusten

rood is de kleur van jouw wangen
behangen met vele kussen
door vele monden vervangen

rood is de kleur van mijn hart
verliefd op jouw stralende ogen
die de kilte verjoeg uit mijn smart

rood is de kleur van mijn ogen
verdriet om een zinloos verlies
het heeft mijn leven bewogen

rood is de kleur van jouw jas
waar ik nog vaak over droom
en wens dat ik die nu was

J.J.v.Verre.

Zwart.

zwart is de kleur van de nacht
die ons laat verslapen
in zijn duistere macht

zwart is de kleur van de dood
die ons doet verlaten
in het bloedende rood

zwart is de kleur van het niets
de melancholie die je bedwelmt
en onttrekt aan het iets

zwart is de kleur van mijn jas
die mijn geest beschermt
in een stoffelijk harnas

J.J.v.Verre.

Lentebloesem.

de lentebloesem lucht
die de koude ontvlucht
mijn neus verlucht
mijn trilhaar bevrucht

zonnestralen dansen
door ontluikende takken
de ochtend mist glinstert
over versluierde velden

de herinnering aan die lucht
die mijn wezen verzucht
naar nieuwe gedachten
in lentes liefdesvlucht

J.J.v.Verre/1973.

Verliefdsels.

Dieper dan de diepste liefde verborgen in een duistere spelonk van mijn bewustzijn, verlicht ik jouw gelaat en wacht op dat speciale gevoel dat jij bij mij binnenlaat.

Hartstocht wacht op bevrijding in dit verborgen dromenland.Ik speel met strelende luister en dans met mijn verliefde schaduw langs de glimmende rotsenwand.

Op zoek naar jouw gedaante in het donker van de nacht, het krijsen van een kraai die mij niet verwacht.

Ik luister naar jouw lippen in verschraalde dorst en snak naar het lavende water dat de brand uit mijn vuur verlost.

Het wemelt nu van binnen, van ongeremde lust,een man buiten zinnen die zijn liefste in passie kust.

Schoonheid is een raadsel, een woord van zorgen daar.
Ben ik nu een prins en betover ik haar?

Ik berijd mijn witte schimmel hoog in de lucht en voel jouw warme lichaam in flitsende vogelvlucht.
Ik dans nu op de wolken vederlicht en wacht op de maan die jouw haren verlicht.

Als de zon weer gaat schijnen is mijn betovering voorbij, als het licht zich gaat verspreiden verdwijnt het duister in mij.

Ik lach naar je ogen en droom nog een keer, ik weet nog iets dierbaars van de vorige keer.

Zo’n blik in het donker van die ene keer geeft mij een verliefde smaak van ontelbaar meer.

Schoonheid is gekomen, later weer vergaan, namen zijn vergeten, verliefdsels blijven bestaan.


J.J.v.Verre.

Vergrijzing.

de tijd vergrijst mijn haren
in een jachtig bestaan
ik probeer wel te slenteren
maar kan niet blijven staan

de kleur van het leven
schenkt mij maar even
een net gekleurde kop
met een volle bos erop

ik veins mijn evenbeeld
in getemperd licht
die het spiegelbeeld
in valse hoop verlicht

J.J.v.Verre.

Aartsvader.

----------------Abraham op Russisch icoon(midden 16e eeuw).


gij heiligde onze aarde
in Gods naam verricht
je zoon te vergeten
in verduisterd levenslicht

stortvloed van tranen
over jouw Bijbelse land
wonderen in verhalen
ruïnes in het zand

gij schiep vele kinderen
in eerbied en roem
wij lezen in geschriften
het leven van toen

J.J.v.Verre/1974.

Verlaten.

luister naar het wenen
van mijn verlaten hart

de bonzende slagen
die mijn geest verwart

jouw lippen gesloten
mijn liefde gebroken

je mooie ogen verdwenen
mijn verdriet verschenen

jouw vertrek was definitief
mijn reactie nog wat naïef

ik heb het nu begrepen
als jouw liefdesteken

J.J.v.Verre/1973.

Westenwind.

het stormt in mijn hart
gelijk de wind door jouw haren
die je lange manen verward
zoals mijn liefde onervaren

jouw geur is vervlogen
in de woeste grijze lucht
mijn blik lijkt onbewogen
liefde die mijn hart ontvlucht

ik droom van warme stranden
met jouw lichaam aan mijn zij
ik heb het afgekeken
van verliefdheid buiten mij

ik sla een arm om je heen
en voel de warmte van binnen
ik druk mijn lust door je heen
en luister naar mijn zinnen

wind waait van buiten
mijn hart slaat op hol
ruimte met beslagen ruiten
niets is nu meer te dol

J.J.v.Verre/1972.

De Kolos van Rhodos.

reuze wachter in de nacht
die de strijd heeft volbracht

als wereldwonder ontproot
de havenpoort als moederschoot

toevluchtsoord in woeste baren
ontvlucht van duivelse zee gevaren

de reus is nu verdwenen
vervallen tot een hoop stenen

de materie werd langzaam ververst
in een andere gedaante geperst

nu is de toeristen schare
met een vliegtuig gevaren

de Kolos wordt herdacht
in wit stenen zonnepracht

J.J.v.Verre/Rhodos/2004.

Exit.

ik las in je ogen
geen wens naar
weder tederheid

ik hoorde in je stem
vreemde woorden
van ontluistering

ik las in je brief
met weinig zinnen
een antwoord

voor jou is
opnieuw beginnen
mijn tegenzin

ik wacht op mijzelf
in de benarde kilte
van verwarring en leegte

ik sluit mijn hart
in jouw afwezigheid
en wacht op verdriet

J.J.v.Verre/1973

De maangodin.

de maan is een vrouw
verstopt in het cyclische
verdwijnen en verschijnen

in de schaduw van het licht
als maand van het leven
als vruchtbaarheid gegeven

je mooie ronde vorm
aan de donkere sterrenhemel
boven het ondermaans gewemel

het initieert de getijden
het bloed en de vloed
die de vrucht in de zee ontmoet

het weerspiegelt de zon
in aardse duisternis
en verlicht de liefdesnacht

ik luister naar je naam
in maanloze stilte
met strelende woorden

jij draaiend om mij heen
ik dans met Selene
de vrouw die mij bescheen

een krater op jouw buik
lijkt een hongerige mond
die mijn lusten verslond

als een zwart gat
met mystieke macht
in jouw gelaat vervat

misschien een plaats in de tijd
voor menselijke kolonies
in jouw aanwezigheid.

J.J.v.Verre.