donderdag 21 december 2023

De schaduw van de maan

 

                                    -Volle maan op oude begraafplaats-


de schaduw van de maan

toont beweging op het gras

het schijnsel door de bomen

maakt licht wat donker was


de schaduw van de maan

speelt met mijn gedachten

graaft in de herinnering

wat we samen verwachtten


de schaduw van de maan

maakt lucide dromen wakker

ontmoeting was geen toeval

jij zocht in mij een makker


de schaduw van de maan

doet beseffen dat je nog weet

van al die spannende dingen

die je toen alleen samen deed


de schaduw van de maan

verlicht jouw koude steen

iets op deze kille rustplaats

maakt ons toch weer een


J.J. van Verre. 1974

maandag 30 oktober 2023

De Nachtsluier

 

                             -Dansend en tollend in het rond-


ontwaakt in klamme lakens

op een doorweekt kussensloop

droge lippen die vocht halen

uit mijn zwetende leegloop


verrast door die nare droom

van stukje respect beroofd

die het feest in mijn hoofd

volledig had bedorven


ongelukkig toeval gehuwd

met een Turkse buikdanseres

hoe kwam ik daar terecht

op dat marmeren bordes


bruine ogen zagen mij staan

had meteen weg moeten gaan

maar was te dominant gekleed

met goudkleurig pak compleet


haar vader had mij vastgepakt

aan moeder was ik net ontsnapt

een broer was sterk en groot

haar vorige vriend was dood


wilde niet maar bleef staan

Turkse zon net onder gegaan

muziek begon te spelen

aanmoedigingen uit vele kelen


dansend met gesluierde vrouw

voelde ik mij als een trotse pauw

strakke boord begon te knellen

hele omgeving begon te kwellen


probeerde te ontsnappen aan dit feest

maar werd opgejaagd als een beest

bij iedere uitgang stonden soldaten

getraind en gehard in de Karpaten


steeds sneller dansend draaiend

dreef ik weg in duistere domeinen

mijn leven in vogelvlucht herinnerde

gedachten aan onverschrokkenheid


mijn tollende gedaante

kwam plots tot stilstand

rukte haar sluier af en zag

ongeloof bij haar en iedereen


met die sluier in mijn hand

zwaaide ik rond mijn hoofd

ging hoog de donkere lucht in

met de sluier als hefschroef


hoger en ijler in de zwarte lucht

de witte sluier afgeworpen

duikelend neerstortend

op mijn zachte landingsbaan


dromen drijven immer vrij

over een Turks feest zonder mij

toch ben ik redelijk opgelucht

over heimelijke bruiloftsvlucht.


                      J.J. van Verre.










zaterdag 21 oktober 2023

Levend begraven

 

                            -Foto Oost-Groningen (Saskia Bijholt)-



sluier van mist over troosteloze akkers

kille kamer in een vervallen boerderij

versleten gordijnen door rook vergeeld


soms te warm maar meestal te koud

zure lucht van mest en verstopte riool

hooi voor de beesten in ijzeren kooi


wie kent me nog in dit lege landschap

van verlaten mais, bieten en kleipiepers

van altijd stevige wind met vlagen regen


altijd fietsen met een fors verzet

door de blubber op de landweggetjes

frivole tractoren proberen te ontwijken


ik ben in de liefdesval met hem getrouwd

hij de boerenzoon van de groenteman

die hield van mijn jonge stadse lichaam


verlang naar mijn studentenhuis

het mooie gezellige Groningen

zou opnieuw willen kunnen kiezen


desnoods een dominee of winkelier

maar niet meer hier, nooit meer hier

het platteland geeft mij geen plezier


wil weer leven, kunnen zweven

weer mooi zijn zonder zwarte nagels

vertier, lachen, flirten en luisteren


vraag God om mij te helpen

ontsnappen aan dit vreselijke oord

maar vraag mij af of hij wel hoort


morgen is het opnieuw dezelfde dag

dat ik weer bidden en werken mag

levend begraven in Oost Groningen.


J.J. van Verre. (1985).