Onzin.

welke zin bepaalt de
zin van de onzin?

die van de zinnige onzin
of de onzinnige zin?

wat onzinnig lijkt
kan zinvol zijn

wat zinvol redelijk lijkt
is nimmer rijk aan zinnen

ik koester de onzinnigheid
in zinneloos handelen

en wek mijn zinnigheid
in onzinnige gedachten

J.J.v.Verre/1979.

Engel.

........................................."Angel in light".

http://www.abstract.desktopnexus.com/wallpaper/76388/


zilveren draden gesponnen uit liefde
die mijn hart ontwarren uit verdriet
en mijn hoofd te ruste dragen

gouden blik tussen jouw wimpers
die mijn tranen drogen als de zon
en mijn leven weer kloppen laat

saffieren pracht die mij doet zoeken
naar de schoonheid van een vrouw
en mijn nare gedachten verlaat

diamanten kracht die mij verleidt
als de hartstocht van een godin
die de nacht voor mij bewaart

gulden ster waar je ook bent
redt mijn ziel uit het isolement
en voedt me met jouw licht


J.J.v.Verre/2007.

Natte droom.

mijn dromen zijn verweven
met de dingen die ik dacht

de lust naar schone vrouwen
in mijn slaap voortgebracht

ik droom van hete stonden
in het maanlicht aan het strand

dansend in de woeste golven
naakt door de zon verbrand

dit is mijn mooiste nacht
spelen met jouw lichaam
de wens waar ik naar smacht

zwemmend in het natte duister
boven de diepe, zwarte zee

misschien te ver gezwommen
mijn liefje speelt niet meer mee

een klap tegen mijn natte hoofd
plotseling van lust beroofd

dwarrelend naar de kille diepte
denkend aan mijn levenseind

lachend om het laatste grapje
het weten is toch ongerijmd

mijn zuurstofarme bloed
bracht mijn fantasie op stoom

ik ben nu bijna verdronken
in een laatste natte droom.

J.J.v.Verre/1985.

Forum Romanum.

Hoeveel zijn er nog in leven?
Van morgen stierven zeven
uit de verziekte rest.
Is het de oude plaag,
de pest?
Men mompelt van een nederlaag
die Caesar leed.
Een jonge stier brult voor het laatst een hese kreet.
Het smalle gouden mes kent geen erbarmen
en sneeuwwit in de blauwe lucht al 't marmer.
Purperen mantels wapp'ren in de wind.
Het Forum wacht totdat het spel begint.
Het uur is daar.
De burgers wijken plechtig voor de keten
van Vesta's priesteressenschaar:
zij weten
haar reinheid als een muur
die het bestaan behoedt
van het gewijde kleine vuur
dat eeuwig branden moet-
maar elke vlam sterft eenmaal ongevoed,
volkeren werden immer horden wolven,
beschaving op beschaving ligt bedolven,
alles ging stuk - het heeft zo moeten zijn,
ziet, op het puin
de duizenden sneeuwwitte sterren der jasmijn.

Eric van der Steen.

Minnespel in zomerzand.

de wind waait slierten haren in je ogen
je liefdevolle blik blijft onbewogen

mijn geest tuurt vol verwachting
naar je strakke glimmende buik

liggend op het natte zand
likkend aan je lippenrand

ik voel me aan de hemel staan
met jou als gouden volle maan

je mond voelt warm en zacht
ik streel je borsten pracht

het zand stuurt prikkels langs je benen
ik imiteer een krab met mijn tenen

de zon brandt op onze blote lijven
ik wil hier voor altijd blijven

de kuil waarin wij vielen
gevest van verliefde zielen

minnespel in zomerzand
spelen langs de waterkant

dansend in de golven zee
kussend met mijn toverfee

de zoute smaak van je huid
daagt mijn begeerte uit

wat was die zomer eindeloos
heet,ongeremd en zorgeloos


J.J.v.Verre/1975.

Varadero.

de wind fluistert je naam
in het ritmisch bonken van mijn hart
het scandeert de woordenpracht
in het maanlicht voortgebracht

het is nu leeg op het warme strand
dat wacht op de koelere nacht
die de liefde zal verzwelgen
als de golven uit de zee

die de lucht zal bestuiven
als de vlinders om mij heen
die de bloem zal ontsluiten
voor jouw tong alleen

de eenzame nacht
die het strand overspant
als een vluchtende schaduw
over dit lange eiland

het licht zoekt zijn weg
die jij bent voorgegaan
mijn fantasie wordt zwakker
ik luister naar je naam


J.J.v.Verre/Cuba,2010.

Hittegolf

wat plakt mijn klamme hemd
aan rug en schouders vast

wie laat mijn zilte vocht
uit poriën verjagen

wat slaat mijn lichaam loom
tot rusteloos verkeren

wie wekt mijn ontembare dorst
met volle teugen niet te lessen

het is de zomerse golf
van zwoele verzengende hitte

die beweging bevriest in warmte
en het leven als koorts bedwelmt

die mijn kokende dakkamer vult
met verlangen naar een koude winter.

J.J.v.Verre/1982.

Sober.

geboren in een vroom gezin
van uitgelezen woorden
geloof en bidden als ritueel
met warme psalm akkoorden

het Bijbelboek zonder stof
op een opgeruimde tafel
als ons vader daaruit leest
houd jij gepast je snavel

mijn geloof is uitgegraasd
zonder de hemelse weiden
mijn eigen geest verliet
die vorm van belijden

de liefde voor de Heer
uit kerkelijke kelen
ik mis het samenzijn niet
en met mij nog zo velen

een ziekte heeft mij afgewend
van nieuwe levensplannen
het geestelijk leven ontwricht
mijn liefdeskracht verbannen

in deze steriele ruimte
ten strijde in dit zware uur
zoekt mijn verdwaalde geest
toch dat kruis aan de muur

J.J.v.Verre/1999.

2012.

wachtend op een nieuwe tijd
stralend vanuit ons gouden hart
wetend in de kosmische cyclus
lijdend door de pijn verward

hopend op een nieuw leven
strijdend door de duisternis
wakend over liefde en leven
biddend voor de Apocalyps

stervend in de ban der tijden
vechtend in het hemelvuur
hopend op een goede afloop
terugkerend naar de natuur

verdwijnend mens-zijn
zoekend naar de zielskracht
levend in een nieuwe ruimte
dromend van de aardse pracht

dolend eindeloos bewustzijn
denkend in verbondenheid
roepend van weten en liefde
berustend in nu en eeuwigheid

J.J.v.Verre/2005.

Liefdeloos.

................................. .................Anton Pieck.


duistere krachten hebben zich ontpopt
de vijand schiet,slaat en schopt

liefdeloos geweld in mijn land
krijgt geleidelijk aan de overhand

waar is mijn goede god gebleven
als geestelijke kracht in mijn leven

ik weet dat hij zich niet verstopt
alleen ons denken wordt gefopt

liefde arme illusie brengt ons verdriet
liefdeloos zijn bestaat immers niet


J.J.v.Verre/1988.

Maskers

het masker van het leven
drukt op mijn gelaat
de vrijheid in mijzelf
wacht op ziels beraad

de tijd is nu gekomen
met leeftijd meegegaan
mijn ware identiteit
zal nu op gaan staan

het werpt een korte blik
door het nauwe ogen gat
oh wereld die daar buiten
ik ben jouw schijn spuugzat

J.J.v.Verre/1992.

Versluiering.

Voelbare trots als de paleiswacht van de kalief,
bemin ik je wisselende gedaanten door sluiers omgeven.

Mijn veroverde hart leest de liefde in je sprankelende ogen,
gescheiden van je versluierde lichaam.

Telkens weer begint mijn hart sneller te kloppen
als mijn ogen zich met jouw beeltenis verbinden.

De eeuwig zingende stemmen van reine vrouwen
dansen om mijn oren en verbinden de zomer met honig en bloemen.

De muziek fluistert door de luidspreker van mijn geopende mond
als ik je wil zeggen hoe mooi je bent.

Woorden verbrokkelen in het tijdloze en roepen je naam,
verliefde zinnen raken je aan en ontsluieren mijn gedachten.

J.J.v.Verre.

Herinnering.

niets in mij
herkent de tijd
van einde nabij

in het brandend uur
binnen deze torso
jaagt het liefdesvuur

weemoedig als een traan
sluit ik mijn ogen
zie jou lachend staan

een kus die mij bemint
met jou aan mijn zij
het dagfeest begint

het lezen in de krant
ontgrendelt mijn passie
zet mijn geest in brand

ontremd in mijn denken
geef ik jou een zoen
mijn liefde wil ik schenken

alles wil ik voor je doen
mijn leven tot ons sterven
voor mijn liefste van toen

J.J.v.Verre/1970.